Uit de praktijk: Astrid

Een slopend proces

Het eind van het verhaal zal ook het begin van dit verhaal zijn: mijn huwelijk is na 30 jaar beëindigd. Er is eindelijk duidelijkheid over de relatie tussen de ex en mijzelf. En…door de gesprekken met Wilma ben ik veel meer over mijzelf gaan nadenken: hoe sta ik eigenlijk in het leven, wat wil ik en hoe vul ik dat in….

Na 15 jaar huwelijk werd het: steeds minder met elkaar praten, steeds meer langs elkaar heen leven, nog minder dan als broer en zus. Ik kon het gesprek niet gaande houden, vroeger ook al niet in het gezin van mijn ouders. Daar werd ook weinig gesproken, niet verder gevraagd naar je eigen mening. Heb nooit geleerd om ‘nieuwsgierig’ door te vragen naar wat een ander denkt. Altijd maar denken: ik ben het niet waard om mee in gesprek te zijn.

Het met anderen in gesprek blijven….dat begin ik nu aardig onder de knie te krijgen, mede dankzij de diepgaande gesprekken met Wilma. En die gaan steeds verder…

Zo’n drie jaar terug begonnen ook voor de ex de gesprekken met Wilma. Het leek aanvankelijk een goede kant uit te gaan…er werd steeds beter over gevoelens gesproken, ieder alleen en soms samen. Er bleef alsmaar iets onbesproken: de al 15 jaar steeds erger wordende alcoholverslaving leek het grootste onderwerp van gesprek. Maar Wilma bleef…zorgvuldig en vasthoudend…..doorvragen en doorzoeken. Totdat duidelijk bleek: de ex is homoseksueel…..Toen vielen er ineens heel wat puzzelstukjes op z’n plaats.

De zorgvuldigheid waarmee Wilma ons heeft begeleid is hierin belangrijk geweest, ongeacht de uitslag van wat de gesprekken hebben opgeleverd. Naast de duidelijkheid en het inzicht dat ik nu heb leren kennen (voor mij althans) is mijn huwelijk beëindigd. Triest voor onze kinderen dat zij onze onmacht om te praten hebben moeten ervaren. Triest voor onze relatie welke met een ander idee was begonnen.

Met onze kinderen probeer ik steeds meer om goed in gesprek te blijven…juist ook over je gevoelens. Dat wat ik zelf heb laten liggen, kunnen de kinderen misschien nu nog oppakken en zij zullen hopelijk met een ander gevoel op de toekomstige tijd kijken. Praten met elkaar…ook als je het moeilijk hebt…zeggen wat je denkt of voelt…Je leven weer oppakken als het tegen heeft gezeten….

Dank Wilma voor je begeleiding in dit proces!

Astrid, 50 jaar, Ede